ปรัชญาการทำงานอย่างหนึ่งของผม คือ อย่าไปห้าม หรือ หยุดพฤติกรรมที่เราไม่เข้าใจ แต่ให้เรียนรู้ แล้วทำให้มันถูกต้อง

แต่ประเทศไทยเรานิยมนักกับวิธีการ ห้าม เช่น ห้ามไว้ผมยาว ห้ามเดินลัดสนามหญ้า ห้ามเล่นมือถือในห้อง ฯลฯ

ตัวอย่างเช่น การเดินลัดสนามอย่า เราก็หาเหตุผลมาได้ ร้อยแปดอย่างที่จะโทษเด็ก และห้ามเขา
แต่ถ้าเป็นผม จะทำทางเดินที่เขาเดินลัดนั้นหล่ะ ให้มันเป็นทางเดินที่สวยงานเลย ให้สามารถเดินลัดได้อย่างถูกต้อง เราต้องใช้ประโยชน์จากสถานะการณ์ต่างๆให้ได้ เพราะการที่เด็กเดินลัดสนาม มันไม่ใช่ว่าอยากท้าทายอำนาจอะไร แต่เพราะว่ามันดีกว่าที่จะเดินอ้อม มันเร็วกว่า ก็แล้วทำไมเราไม่ใช้ประโยชน์จากตรงนี้ไปเลย แทนที่จะไปห้าม ซึ่งต่อให้ห้ามยังไงก็ไม่สำเร็จหรอก

จากภาพด้านบน สะเทือนใจผมสุดๆ ผมแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าข้อความนี้จะถูกพิมพ์ขึ้นใน ศตวรรษที่ 21 ซึ่งเป็นยุคที่เทคโนโลยีเข้ามามีส่วนในทุกวงการ แต่ดูสิ่งที่ผู้ใหญ่ในวงการศึกษาของไทยเราทำสิครับ แทนที่เราจะนำสิ่งเหล่านี้มาใช้ให้เกิดประโยชน์ เรากลับห้ามไม่ให้ใช้ ผมมองไม่เห็นเลยว่าอนาคตการศึกษาเราจะไปต่อยังไง แต่ผมไม่ท้อหรอก ผมต้องเปลี่ยนมันให้ได้

ผมแถมหล่ะกัน ให้เผื่อมีคนจะเถียง
เว็บไซต์นี้ เป็นเว็บที่แนะนำวิธีการเอาเทคโนโลยีมาใช้กับการศึกษา
http://www.freetech4teachers.com/